Goed en slecht nieuws!

Olààààà!

Hieronder vertellen we allebei onze bevindingen van de voorbije twee weken! Veel leesplezier!

Silke: We zijn weer twee weken verder en hier zijn we dan met onze laatste nieuwtjes. We zijn midden maart en het gaat veel te snel voor ons. Wat zullen we het missen als we in mei moeten terugkeren, maar daar mogen we nog niet teveel aan denken.
Onze werkregeling is veranderd. Vanaf nu is het zo dat Laurien en ik 4 dagen in de Baracca’s werken in de kleuterschool. Justine werkt 3 dagen in Pietro Pancini, kleuterschool, op vrijdag komt ze mee werken naar de Baracca’s in de kleuterschool. Enya werkt 3 dagen in Un sourir pour un clique, een kinderdagverblijf. Maandag gaat zij mee werken in de Baracca’s. Zo heeft iedereen de ervaring om eens te werken in de sloppenwijk, waarvoor we gekozen hadden. Woensdag doen we verschillende activiteiten zoals gitaar spelen, naar de speeltuin gaan met kinderen,…

Maandag 3 – woensdag 5 maart moesten wij niet werken, doordat carnaval in Boa Vista echt leeft. Donderdag 6 maart was het weer een gewone werkdag.
Deze weken ontdekten we de bars in de Baracca’s. Voor een spotprijsje kun je een hamburger of spaghetti krijgen. Het is gezellig om na het werk daar even tot rust te komen.
Vrijdag is het de gewoonte dat Justine meekomt met Laurien en ik naar de Baracca’s om een handje te helpen. Doordat er nog een aantal studenten een handje wilden bijsteken, zijn we met de oudste groep naar ‘la Esplanada’ gegaan, waar er een speeltuintje is. Fantastisch om te zien hoe de kinderen zich daar amuseren. Ze zijn met heel weinig tevreden en konden wel uren spelen. Helaas hadden we al die tijd niet, doordat ze op tijd hun eten moeten hebben.
Na een korte werkweek was het tijd om ons nog eens goed te laten gaan. Dit deden we in discotheek ‘The Charme’, maar voor we naar daar trokken, maakten we een kampvuur op het strand. Dit samen met enkele gitaarliedjes bracht de sfeer meteen in de groep.
Het weekend passeerde zoals gewoonlijk veel te snel.
Op maandag 10 maart begon onze gewone werkweek terug. Woensdag gingen we in Justine haar voorziening liedjes zingen. ’s Middags vergezelden we Enya en haar kinderen naar de speeltuin van ‘La Esplanada’. Doordat alle kinderen daar echt van genieten deden we dit vrijdag nog eens met de kinderen van de Barraca’s.
Vrijdagavond maakten we kennis met discotheek ‘De Ribeira’. Het was meteen een goede kennismaking en weg waren we. Zaterdag hielden we een rustdagje in de ‘Elsibar’. Dit is een buitenzwembad met een bar en zetels. Even op het gemak, dit moet kunnen naast het werk dat we hier verrichten ;).
Zondag was het ‘werkdag’. Ons appartement werd gekuist en we werkten wat voor school. Helaas was Laurien de avond voordien ziek geworden en moest ze een dag in bed liggen. Wat precies de oorzaak is, blijft onbekend. Waarschijnlijk komt het door iets verkeerd te eten.
Zo hebben jullie een zicht op wat wij de voorbij twee weken uitgestoken hebben. We zijn er helemaal klaar voor om een nieuwe werkweek te starten!

Justine:
Olààààà!

Hierboven kunnen jullie lezen wat we zoal gedaan hebben de voorbije twee weken.

Stilletjes aan beginnen we het eiland te kennen. Ik heb een beetje slecht nieuws, maar ook veel god nieuws! Ik begin met het slechte nieuws om te eindigen met het goede nieuws!

Vorige week is in de discotheek mijn tas, mijn gsm en tien euro gestolen. Ik vond het heel jammer, vooral de tas, ik had deze gekregen van mijn meter voor ik vertrok. Ik vond het zo een leuk cadeau, en nu ben ik dat kwijt. Van zodra ik in België ben koop ik mij de tas opnieuw! Ik was er echt niet goed van.

Maar dit is nog niet alles, ik en Laurien lagen gisteren ziek in bed, we hadden onze deur heel even laten openstaan. (We letten er altijd goed op dat we alles sluiten, en nu heel even niet.) Wat is er gebeurd? Er is iemand binnen gekomen tijdens we sliepen, en heeft mijn portemonnee en die van Silke gestolen. Toen ik dit ontdekte werd ik razend, hoe ziek ik me ook voelde, ik trok verse kleren aan en liep samen met Silke naar de politie. Daar hebben we twee uur gezeten, we hebben een lokale vriend erbij gehaald die ons kon helpen met vertalen. Ze zeiden dat de kans klein was dat we dit gerief gingen terugvinden. Wanneer ik terugkwam en mijn tas nog eens nakeek, merkte ik op dat mijn kodak ook gestolen is.
Ik weet dat het maar materiële spullen zijn, maar toch was het even een grote domper.

Het laatste slechte nieuws is dat ik momenteel ziek ben samen met Laurien en Enya. Met z’n drieën zijn we aan het uitzieken in ons bedje. We hopen zo snel mogelijk terug naar onze stage te kunnen gaan!

Maar nu genoeg gezaagd en geklaagd voor vandaag, ondanks dit slechte nieuws blijven we positief en genieten we met volle teugen van dit eiland!

Ik ben volop bezig met het uitwerken van mijn bachelorproef op stage. Ik schrijf over straffen en belonen. Mijn beloningssysteem met de stickers werkt goed. Zeker omdat de taal geen lachertje is, is dit iets heel handig! Je hebt weinig woorden nodig om dit systeem te kunnen toepassen.
Ik introduceer ook knutselactiviteiten die de kinderen niet kennen, en daar zijn ze dan ook dol op! Zo heb ik hen vorige week een stickerwerk laten maken waarbij ze vrouwtjes maakten met stickers. (Zie foto)

Het is fantastisch hoe snel kinderen hier tevreden zijn, dit kunnen we ons in België niet voorstellen! Ik gaf vorige week twee kinderen twee bierviltjes om met te spelen, en de kinderen waren hier zo gelukkig mee, zalig! Ook nam ik mijn bellenblazer mee naar het schooltje, en de kinderen hebben hier uren met gespeeld. Ik vond het leuk om te zien hoe zoiets klein hen zo gelukkig kan maken.

Ondertussen beginnen de kindjes van mijn stage mij echt al te kennen, en roepen ze al van ver mijn naam. Knuffelen is iets wat je hier dagelijks doet met de kindjes!
Blijkbaar is Justine niet zo een gekende naam in het Portugees, zo zijn er ook die mij Jessica noemen, ze zeggen dat de naam Justine niet bestaat. :p

Vaak krijg ik de vraag wat ik hier echt mis. Wel: ik mis hier voornamelijk het eten van mijn liefste mamaatje! We eten hier vaak rijst en pasta, en dat steekt na een tijdje wel tegen. Ook mis ik mijn vrienden en familie wel al wat, en natuurlijk mijne Chiro! Tijdens hip gekipweekend heb ik vaak aan hen gedacht. Maar ik wil hier lang nog niet weg!

Het grootste verschil met België is hier de vriendelijkheid van de mensen. Mensen die op straat staan komen naar je toe en praten met je. Ook hebben we hier al lokale vrienden, in België is het volgens mij veel moeilijker om op zo’n korte tijd mensen te leren kennen van het land zelf als buitenlander.

Het klimaat is hier zalig! Nu is het hier 25 graden, naar volgende maand toe wordt het 28-29 graden.

Genieten is hier iets wat je constant doet! Daarom wil ik iedereen bedanken, vooral mijn ouders, voor deze fantastische ervaring die ik mag aangaan!

Luister zeker eens naar volgend schijfke: https://www.youtube.com/watch?v=-9DoqAGtPc8

Ciao amigo’s!